Здароўе калі будзе,
Ды розум не пакіне,
Хай сэрца поўне грудзі-
Паэзія не згіне.
Бо ў ёй – душы часцінка.
Яна штуршок натхнення,
Збіраю па крупіцы,
Яна – маё збавенне…
Тэрэса Адашкевіч
Паэзія і музыка, музыка і паэзія… Колькі зачаравання ў іх! Як яны прымушаюць нас слухаць радкі вершаў і непаўторныя мелодыі! У якія
далі, у свет якіх перажыванняў выносяць яны неабыякавага слухача! Колькі таямніц і дзіўнай музычнасці за іх радкамі! Паэзія пранікае ў наша сэрца і застаецца там назаўсёды, валодаючы нейкай таямнічай сілай. Паэзія нараджае музыку, становіцца з ёй цудоўным цэлым і гучыць у нашай душы незвычайнай мелодыяй. Прафесар гісторыі Паскаль Мерсье пісаў: “Пра паэзію нельга проста гаварыць. Яе трэба чытаць, адчуваць на языку, жыць ёй, адчуваць, як яна цябе зменьвае, як, дзякуючы ёй, наша жыццё набывае форму, колер, мелодыю”.
У рамках работы клуба “Бяседа”, які працуе ў аддзяленні дзённага знаходжання для грамадзян сталага ўзросту ДУ “Тэрытарыяльны цэнтр сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва Ашмянскага раёна” адбылося адкрыццё паэтычна-музычнай гасцёўні “Натхненне”, у якой будуць праходзіць сустрэчы з таленавітымі людзьмі ашмянскага краю. На першым паседжанні, пад назвай “Мы ў гэты свет прыйшлі, каб бачыць сонца”, наведвальнікі пазнаёміліся з мясцовымі паэтамі Тэрэсай Адашкевіч і Святланай Муха. Вядучыя паведамілі прысутным аб жыццёвым і творчым шляху паэтэс, прачыталі іх вершы, а затым далі слова самім гасцям. Размова атрымалася вельмі цікавай, душэўнай і захапляльнай. Прысутныя з задавальненннем слухалі гісторыі з жыцця нашых гасцей, якія далі штуршок для напісання такіх цудоўных паэтычных радкоў.
Святлана Муха пісаць вершы пачала, як кажуць, “неяк знянацку”, натхненне прыйшло ў адзін момант. З 2008 года публікуецца ў раённай газеце “Ашмянскі веснік”. Яе творы размешчаны ў зборніку “Сустрэчы”, які выдадзены на трох мовах: літоўскай, беларускай і польскай ў 2013 годзе. Свае творы, ў асноўным, піша на рускай мове. Святлана прачытала верш “З днём нараджэння”, які яна напісала для нашай імянінніцы Клаўдзіі Маркаўны Васілеўскай, бо, менавіта ў дзень паседжання клуба, той споўнілася 85 гадоў.
Тэрэса Адашкевіч, настаўніца беларускай мовы і літаратуры, аддае перавагу нашай роднай мове. Творчасць паэтэсы вельмі рознабаковая. Кранаюць за душу вершы пра школьнае жыццё, пра вёсачку, дзе нарадзілася і вырасла, і землякоў, пра сваіх родных і блізкіх сэрцу людзей. Ёсць нават верш “Герб Ашмян”, які стаў адной з першых яе публікцый ў раённай газеце “Ашмянскі веснік”. Чытаеш яе творы і бачыш перад сабой чалавека з шырокай душой, які даруе свой талент нам: “Родная мова гучала, ліліся прыгожыя гукі, навекі ў душу западала, каб зналі, любілі і ўнукі”.
Тэрэса піша не толькі вершы, але і песні. Адбылася прэм’ера адной з іх у выкананні наведвальнікаў нашага аддзялення, ўдзельнікаў Арт-студыі “Не старэючыя галасы”.
Пра нашых паэтэс можна сказаць словамі Марыны Цвятаевай: “Вазьміце мае вершы, бо гэта і ёсць маё жыццё”.
Асноўная мэта паседжання і адкрыцця паэтычна-музычнай гасцёўні – паказаць нязгасны агонь паэзіі і музыкі, які на працягу ўсяго жыцця грэе нашу душу і перадаецца ад сэрца да сэрца. Вельмі хацелася, каб пад час размовы гаварылі адно з другім нашы сэрцы. І гэта атрымалася – на вачах прысутных былі слязінкі. Радкі вершаў пранікалі глыбока ў душу кожнага, краналі яе таямнічыя струны, застаўлялі думаць, навявалі ўспаміны, вялі сцежачкай праз усё жыццё. Значыць, сустрэча была нездарма.
Тэрэса Кошань,
спецыяліст па сацыяльнай рабоце
ДУ “ТЦСАН Ашмянскага раена”
